Wat betekent het verhaal van de barmhartige Samaritaan precies? Hoe kun je een naaste zijn? Die vraag besprak Tom Mikkers in de kerkdienst op 27 september. Luister hieronder de dienst terug, of lees het begin van de overdenking.
De kerkdienst begint in de audiostream vanaf 14 minuten.
Veilige kern
Jezus vertelt het verhaal over de barmhartige Samaritaan om te verhelderen hoe je een naaste kunt worden. Onze gevoelens en stemmingswisselingen staan dat vaak in de weg. Door kleinigheden of door ingrijpender gebeurtenissen kan blijdschap soms omslaan in verdriet, afkeer in tevredenheid, of omgekeerd. Als je ouder wordt gaan de innerlijke reacties op alle invloeden van buitenaf je leven op een andere manier beheersen. Het wordt allemaal beheerster en met redenen omkleed. Geen vulkaan die uitbarst maar een rivier die zijn weg vindt, door de seizoen van het leven. Een kerkdienst is een middel om die veranderingen in je gemoed te overpeinzen, zodat je de loop van de rivier kunt beheersten. Het gewoel van buiten tot rust te brengen. Om je ziel terug te leiden naar een veilige kern.
Vertrouwen
In een kerkdienst brengen we daartoe ook het element van vertrouwen in. Dat klinkt ongeveer zo: Wat er ook gebeurt…het komt wel goed. Dan vind je de rust om verder te gaan, ongeacht de afloop. Ten diepste is alles in orde. Sluit je ogen maar, en richt je aandacht op God of dat wat het leven te boven gaat.
Alles is in orde.
Het zijn misschien de meest vrome woorden die mensen tot elkaar kunnen zeggen. Ondanks alle innerlijke chaos, verwarrende gedachten en kolkende gevoelens: het is ok. In de kerk is dat zinnetje voorzien van verhalen en in ritueel verpakt met zegenende gebaren en het licht van kaarsen. Niet dat dat altijd werkt of aanspreekt. De verwarring tot rust brengen is geen lichte opdracht. En elke generatie groeit opnieuw toe naar hiernaar. Vanuit vertrouwen handelen en niet vanuit gevoelens die ons misleiden of regels die ons inperken, lukt u dat?
De weg tussen Jeruzalem en Jericho
Hoezeer ik ook probeer om niet bezorgd te zijn, hoezeer ik ook probeer om vanuit een innerlijke kalmte te leven, ik vrees dat ik heel vaak hoor bij al die mensen die onderweg zijn tussen Jericho en Jeruzalem. Ik ben niet de enige. Wie loopt er niet mee op die weg met de priesters, druk doende met hun tempel, zich boos makend over het incorrecte spreken? Wie loopt er niet op de weg tussen Jeruzalem en Jericho, in beslag genomen door zichzelf, en neemt dan weer net de verkeerde afslag. Voor hen is dit verhaal uit het Evangelie van Lucas bedoeld. Hoe kun je een naaste zijn?
The Darkling Thrush
Bekijk hier de muzikale bewerking van dit gedicht dat aan het eind van deze dienst klonk.
credits foto: John Mason
